โดยมีปัจจัยของภัยคุกคามและความเสี่ยง ดังนี้

 

1) มีการจับเต่าปูลูมาเพื่อการบริโภค การเลี้ยงดูในฐานะเป็นเต่าที่มีลักษณะแปลกและมีลักษณะเฉพาะของตนเอง ที่น่าห่วงกังวลคือการลักลอบล่าเต่าปูลูเพื่อการค้าขายทั้งในและนอกชุมชน ประกอบกับการมีความเชื่อว่าการได้กินเนื้อเต่าปูลูจะนำไปสู่การบำรุงสมรรถภาพทางเพศและการบำรุงกำลัง ทำให้เต่าปูลูเป็นที่นิยม มีราคาแพงเพราะแรงจูงใจในเรื่องราคาจากผู้ซื้อ ซึ่งราคาในท้องถิ่นที่มีการซื้อขายกันกิโลกรัมละ 1800 – 2,000 บาท ซึ่งถ้าสามารถลักลอบส่งขายในตลาดต่างประเทศจะมีราคาเพิ่มมากขึ้นหลายเท่าตัว คือ กิโลกรัมละ 4,000 – 7,500 บาท ซึ่งประเทศปลายทางที่นิยมซื้อเต่าปูลูคือประเทศจีนและประเทศเวียดนาม

 

2) เต่าปูลูกำลังถูกคุกคามเกี่ยวกับถิ่นที่อยู่อาศัยและพื้นที่การวางไข่เพื่อขยายพันธุ์ โดยเฉพาะการบุกรุกแผ้วถางป่าต้นน้ำซึ่งเป็นพื้นที่อยู่อาศัยของเต่าปูลู เพื่อเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์จากที่ดินไปสู่การทำเกษตรเชิงเดี่ยว เช่น การปลูกข้าวโพด การปลูกขิง การปลูกกะหล่ำปลี เป็นต้น แล้วในระบบการผลิตมีการใช้สารเคมีกระจายตัวในระบบนิเวศซึ่งส่งผลต่อถิ่นที่อยู่อาศัยของเต่าปูลูโดยตรงเพราะเต่าปูลูอยู่อาศัยในน้ำที่สะอาด พร้อมกันนั้น การใช้สารเคมียังสัมพันธ์ต่อการทำลายสัตว์ชนิดอื่นที่เป็นอาหารของเต่าปูลู ได้แก่ ปลา กุ้ง ปู หอย เป็นต้น ทำให้เต่าปูลูไม่สามารถดำรงชีวิตในระบบนิเวศเดิมได้ จึงทำให้ปริมาณของเต่าปูลูลดลง นอกจากนี้ เต่าปูลูยังชอบอาศัยอยู่ในระบบนิเวศที่มีความอุดมสมบูรณ์ที่มีทั้งระบบนิเวศป่าไม้และแม่น้ำเป็นองค์ประกอบ เต่าปูลูจึงเป็นตัวชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ของระบบนิเวศ ในขณะเดียวกันการอนุรักษ์และฟื้นฟูถิ่นอาศัยของเต่าปูลูจำเป็นต้องอนุรักษ์ถิ่นที่อยู่อาศัยและองค์ประกอบดังกล่าวเช่น ต้นไม้ริมน้ำ แก่งหิน วังน้ำ ซึ่งอยู่ในภาวะเสี่ยงต่อการถูกทำลาย 

3) การขาดความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับเต่าปูลูทำให้ขาดแนวคิดจิตสำนึกและการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์เต่าปูลูในฐานะที่เป็นสัตว์หายากและเป็นสัตว์ที่อยู่ในสถานภาพของการสูญพันธ์ รวมถึงการไม่มีความรู้ด้านกฎหมายเกี่ยวกับเต่าปูลู และการขาดมาตรการที่จริงจังในการบังคับใช้กฎหมายเพื่อการปกป้องเต่าปูลู ซึ่งเต่าปูลูได้รับการประกาศให้เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535 ซึ่งมีการกำหนดบทลงโทษตามลักษณะความผิด สำหรับผู้มีเต่าปูลูไว้ในการครอบครองและนำไปเพื่อการบริโภคและการค้าคือมีโทษจำคุกไม่เกินสี่ปีหรือปรับไม่เกินสี่หมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ

 

4) การขาดกลไกความร่วมมือ การขาดการบูรณาการความร่วมมือ และการขาดการจัดการแบบมีส่วนร่วม (Co - management) ในการดำเนินมาตรการและนโยบายที่สอดคล้องเหมาะสมกับระบบนิเวศของพื้นที่และเท่าทันสถานการณ์ภัยคุกคามที่มีต่อเต่าปูลูในพื้นที่ลุ่มน้ำหมัน รวมถึง การขาดการเชื่อมโยงความร่วมมือที่มีมิติการแก้ไขปัญหาในระดับภูมินิเวศ (Landscape) เพราะพื้นที่ลุ่มน้ำหมันเชื่อมโยงสัมพันธ์ทั้งพื้นที่อนุรักษ์และชุมชนในลุ่มน้ำพุงทั้งระบบนิเวศ